Indie podjęły strategiczną decyzję o wyborze niemieckich okrętów podwodnych Type 214 w ramach programu Project 75(I), wartego ponad 70 000 crore rupii (około 8,4 mld USD). Decyzja ta, mająca na celu wzmocnienie indyjskiej marynarki wojennej wobec rosnącej potęgi Chin i modernizacji floty Pakistanu, oznacza przełom w modernizacji indyjskiego potencjału podwodnego.

23 sierpnia 2025 roku indyjski Komitet ds. Bezpieczeństwa (CCS) zatwierdził wybór niemieckich okrętów podwodnych Type 214, produkowanych przez ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS), w ramach programu Project 75(I). Decyzja ta, podjęta po wielomiesięcznych opóźnieniach, umożliwi rozpoczęcie negocjacji kontraktowych między państwową stocznią Mazagon Dock Shipbuilders Limited (MDL) a TKMS na budowę sześciu zaawansowanych okrętów podwodnych z systemem AIP. Wartość kontraktu szacuje się na 70 000 crore rupii (około 8,4 mld USD), co czyni go jednym z największych kontraktów zbrojeniowych Indii w ostatnich latach.

Wybór Type 214 jest odpowiedzią na strategiczne wyzwania w regionie Oceanu Indyjskiego, gdzie Chiny rozbudowują swoją flotę podwodną, a Pakistan, wspierany przez Pekin, modernizuje swoje siły morskie. Indie, dążąc do zachowania równowagi sił, chcą wzmocnić zdolności do prowadzenia długotrwałych patroli i operacji odstraszania. Type 214, z zaawansowanym systemem AIP umożliwiającym trzytygodniowe zanurzenie, zapewnia przewagę technologiczną nad chińskimi i pakistańskimi okrętami.

Stan indyjskiej floty podwodnej

Indyjska marynarka wojenna dysponuje obecnie 16 okrętami podwodnymi, ale ich liczba i stan techniczny budzą obawy. Flota składa się z dziewięciu poradzieckich/rosyjskich okrętów typu Kilo (Sindhughosh), czterech niemieckich Type 209 (Shishumar) oraz sześciu francuskich Scorpène (Kalvari), budowanych lokalnie w ramach programu Project 75. Choć Scorpène, których ostatnia jednostka weszła do służby w 2023 roku, reprezentują nowoczesną technologię, brak systemu AIP ogranicza ich zdolność do długotrwałego zanurzenia, co w nowoczesnej wojnie podwodnej jest kluczowe.

W ciągu najbliższej dekady Indie planują wycofać około 10 starzejących się okrętów Kilo i Shishumar, co stwarza pilną potrzebę modernizacji. Obecna flota, choć zdolna do operacji przybrzeżnych i regionalnych, nie spełnia w pełni wymagań strategicznych w obliczu rosnącej obecności chińskich okrętów w Oceanie Indyjskim i modernizacji pakistańskiej marynarki, która obejmuje osiem okrętów typu Yuan (Hangor) z AIP, budowanych we współpracy z Chinami.

Brak AIP w istniejących jednostkach zmusza indyjskie okręty do częstego wynurzania w celu ładowania baterii, co zwiększa ryzyko wykrycia. Project 75(I), z wyborem Type 214, ma na celu zamknięcie tej luki technologicznej, umożliwiając Indiom prowadzenie długotrwałych misji rozpoznawczych i odstraszających w strategicznych punktach, takich jak Cieśnina Malakka.

Program Project 75(I)

Program Project 75(I), zainicjowany w 1997 roku, jest kontynuacją Project 75, w ramach którego zbudowano sześć okrętów Scorpène. Jego celem jest zakup sześciu nowoczesnych okrętów podwodnych z systemem AIP, które zwiększą zdolności operacyjne indyjskiej marynarki. Wartość programu wzrosła z początkowych 43 000 crore rupii do 70 000 crore rupii z powodu rosnących kosztów i wymagań technologicznych. Kluczowym elementem jest wymóg „sea-proven” AIP, czyli sprawdzonego w warunkach morskich systemu, który eliminuje konieczność częstego wynurzania.

Rywalizacja o kontrakt toczyła się między niemieckim Type 214 (TKMS z MDL) a hiszpańskim S-80 Plus (Navantia z Larsen & Toubro). Inni potencjalni oferenci, tacy jak Francja (Naval Group), Rosja (Rubin Design Bureau) i Korea Południowa (Daewoo), zostali wyeliminowani wcześniej z powodu niespełnienia wymagań dotyczących AIP lub wycofania się z przetargu. Ostateczna decyzja, podjęta w sierpniu 2025 roku, faworyzowała Type 214 ze względu na jego dojrzałość technologiczną i gotowość operacyjną.

Przewaga niemieckiego rozwiązania

Niemiecki okręt Type 214, wybrany przez Indie, to sprawdzona konstrukcja eksportowa, użytkowana przez marynarki Grecji, Korei Południowej, Turcji i Portugalii. Z wypornością około 1800 ton i zaawansowanym systemem AIP opartym na ogniwach paliwowych Siemens PEM, Type 214 może pozostawać pod wodą do trzech tygodni, oferując niskie sygnatury akustyczne i cieplne. Wyposażony w 18 ciężkich torped i 12 pocisków przeciwokrętowych lub do ataku lądowego, zapewnia wszechstronność w misjach przeciw okrętom, okrętom podwodnym i celom lądowym.

Hiszpański S-80 Plus, z wypornością 3000 ton, oferował większą ładowność i potencjalnie dłuższy zasięg, ale jego system AIP oparty na bioetanolu nie został w pełni przetestowany w warunkach operacyjnych. Testy AIP Navantii, przeprowadzone w 2024 roku, wykazały zdolność działania na powierzchni, ale brak „sea-proven” systemu wykluczył hiszpańską ofertę. Type 214, dzięki dojrzałości technologicznej i globalnemu wsparciu logistycznemu TKMS, był postrzegany jako mniej ryzykowny wybór.

Opóźnienia projektu

Project 75(I), zainicjowany w 1997 roku jako część 30-letniego planu modernizacji floty podwodnej, miał pierwotnie dostarczyć sześć okrętów do końca lat 2020. Jednak biurokratyczne przeszkody, zmieniające się wymagania techniczne i trudności z wyborem partnera opóźniły program o ponad dekadę. W 2010 roku uzyskano wstępną zgodę (Acceptance of Necessity) od Rady Akwizycji Obronnych, ale przetarg ruszył dopiero w 2021 roku.

Kluczowym problemem była konieczność dostarczenia „sea-proven” systemu AIP. Testy przeprowadzone w 2024 roku wykazały, że hiszpański S-80 Plus nie spełnia tego wymogu, podczas gdy Type 214 przeszedł pomyślnie ocenę w Kilonii. Negocjacje z TKMS rozpoczęły się w sierpniu 2025 roku, z planowanym zakończeniem w ciągu 6–8 miesięcy. Ostateczna decyzja była wynikiem nacisku na szybkie wzmocnienie floty w obliczu chińskiej ekspansji morskiej.