Rheinmetall przejmuje wojskowy dział stoczni Luerssen, wkracza w sektor okrętów wojennych

Fot. Rheinmetall.
Fot. Rheinmetall.

Niemiecka grupa zbrojeniowa Rheinmetall zawarła porozumienie z Luerssen Group w sprawie przejęcia wojskowego działu stoczni Naval Vessels Luerssen (NVL), co pozwoli firmie rozszerzyć działalność o budowę okrętów wojennych.

  • Rheinmetall podpisał porozumienie z Luerssen Group na przejęcie wojskowego działu stoczni NVL, a transakcja wymaga zgody organów antymonopolowych i powinna zostać sfinalizowana na początku 2026 roku. Warunki finansowe transakcji nie zostały ujawnione.
  • Przejęcie pozwoli Rheinmetallowi poszerzyć portfolio o sektor morski, stając się kompleksowym dostawcą dla sił zbrojnych w domenach lądowej, powietrznej i morskiej.
  • NVL dysponuje znaczącym portfelem zamówień, w tym pracami nad niemieckimi fregatami klasy F126 oraz nowymi okrętami rozpoznawczymi typu 424.
  • Rodzina Lürssen planuje sprzedać wojskowy dział stoczni, aby skoncentrować się na produkcji superjachtów.

Rheinmetall od lat jest liderem w produkcji systemów lądowych, obejmujących czołgi, granaty i pojazdy bojowe piechoty, i notuje znaczące wzrosty dzięki zwiększonym europejskim inwestycjom w obronność po inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku. W pierwszej połowie 2025 roku przychody firmy wzrosły o 24 procent, a wartość zamówień w backlogu sięga 38 miliardów euro. Przejęcie NVL, oddziału Luerssen specjalizującego się w okrętach wojskowych, stanowi strategiczny krok w rozwoju Rheinmetall. Luerssen, rodzinne przedsiębiorstwo z tradycją sięgającą ponad 150 lat, zdecydowało się sprzedać segment obronny, aby skoncentrować się na produkcji luksusowych superjachtów. NVL, wcześniej znane jako Lürssen Defence, od 2021 roku działało niezależnie w ramach grupy, budując około tysiąca jednostek dla ponad pięćdziesięciu marynarek wojennych na świecie, zatrudniając 2100 osób i generując roczne przychody w wysokości około miliarda euro, głównie z budowy i utrzymania okrętów.

Transakcja, której wartość nie została oficjalnie ujawniona, ale szacowana jest przez analityków na 1,5–2 miliardy euro, pozwoli Rheinmetall uniknąć kosztownych inwestycji w nową infrastrukturę. Przejęcie obejmuje cztery stocznie w północnych Niemczech – Peene-Werft w Wolgast, Blohm+Voss i Norderwerft w Hamburgu oraz Neue Jadewerft w Wilhelmshaven. Zakłady te realizują już znaczące kontrakty, w tym budowę niemieckich fregat klasy F126 oraz nowych okrętów rozpoznawczych typu 424, które mają zastąpić wysłużone jednostki klasy OSTE. Prezes Rheinmetall Armin Papperger podkreśla, że integracja technologii Rheinmetall, takich jak systemy uzbrojenia, sensory i symulacje, z platformami NVL stworzy „niemiecką potęgę morską” i wzmocni pozycję firmy w segmencie obrony morskiej.

Posunięcie wpisuje się w szerszą strategię Rheinmetall na 2025 rok, obejmującą umowy na budowę fabryk prochu w Rumunii i Bułgarii oraz współpracę z Lockheed Martin w produkcji rakiet. Dla europejskich flot, w tym polskiej Marynarki Wojennej, przejęcie NVL oznacza dostęp do bardziej zintegrowanych i nowoczesnych rozwiązań obronnych, jednocześnie stawiając wyzwania przed krajowymi producentami, którzy będą musieli dostosować się do rosnącej dominacji niemieckiego sektora obronnego.

Superjachty zamiast okrętów

Rodzina Luerssen podjęła decyzję o sprzedaży NVL po latach funkcjonowania wojskowego ramienia jako odrębnego podmiotu. W 2021 roku Lürssen Defence stało się autonomiczne, jednak presja rynku i strategiczne priorytety skłoniły właścicieli do skupienia się na globalnie konkurencyjnym segmencie luksusowych jachtów, gdzie zamówienia sięgają setek milionów euro, szczególnie od klientów z Bliskiego Wschodu i Azji. Sprzedaż działu wojskowego pozwalała uwolnić kapitał i ograniczyć obciążenia biurokratyczne związane z kontraktami rządowymi, które często opóźniają płatności i wymagają ścisłego nadzoru. NVL, posiadające portfel zamówień wart miliardy euro, stało się atrakcyjnym celem dla Rheinmetall, które dostrzegało w nim szybkie wejście w segment morskiej obronności. Stocznie NVL, zlokalizowane w strategicznych portach północnych Niemiec, realizowały zamówienia nie tylko dla niemieckiej marynarki wojennej, lecz także dla klientów międzynarodowych.

NVL współpracuje między innymi z australijską marynarką przy okrętach patrolowych klasy Arafura, a także z brytyjską firmą Kraken Technology Group nad rozwojem bezzałogowych platform morskich. W Niemczech NVL uczestniczy w programie F127, realizując budowę fregat obrony powietrznej we współpracy z Thyssenkrupp Marine Systems. Ta dywersyfikacja portfolio czyniła NVL szczególnie cennym nabytkiem, zapewniając Rheinmetall dostęp do globalnych łańcuchów dostaw i nowoczesnych technologii, w tym autonomicznych systemów nawigacyjnych.

Od czołgów do fregat

Rheinmetall od dekad działa w sektorze morskim, dostarczając zaawansowane komponenty, takie jak systemy ochrony, sensory czy symulacje treningowe, jednak brak własnych stoczni ograniczał możliwości rozwoju firmy. Przejęcie NVL całkowicie zmienia ten układ, przekształcając Rheinmetall w kompleksowego dostawcę platform morskich. Papperger wskazuje, że firma chce funkcjonować jako „system house” działający na lądzie, wodzie, powietrzu i w kosmosie, co oznacza integrację istniejących technologii z nowymi okrętami.

Systemy rakietowe MLG 680 czy elektroniczne systemy walki będą wbudowane w fregaty F126, co skraca czas integracji i obniża koszty dla klientów. Zamiast budować od podstaw stocznie, co zajęłoby lata i wymagało miliardów euro, Rheinmetall przejmuje gotową infrastrukturę NVL, w tym hale montażowe w Hamburgu zdolne do produkcji okrętów o wyporności kilku tysięcy ton.

Konsolidacja zbrojeniowa w Europie

Europejski przemysł obronny, rozdrobniony na dziesiątki narodowych firm, przechodzi falę konsolidacji, a przejęcie NVL przez Rheinmetall stanowi jeden z kluczowych przykładów tego trendu. W 2025 roku wydatki na obronność w Europie mają przekroczyć 350 miliardów euro, z prognozami wzrostu do 500 miliardów do 2030 roku, co wymusza łączenie zasobów i zwiększenie efektywności produkcji. Niemcy, realizując plan modernizacji wart 120 miliardów euro, odgrywają w tym procesie wiodącą rolę. Obok transakcji Rheinmetall, Thyssenkrupp wyodrębnia TKMS, swoją dywizję okrętową, co stwarza możliwości dalszych fuzji i integracji przemysłu. Konsolidacja odpowiada również unijnym celom strategicznej autonomii, umożliwiając krajom takim jak Polska czy państwa bałtyckie dostęp do zintegrowanych i spójnych łańcuchów dostaw.

Rheinmetall, jako największy producent amunicji w Europie, wzmacnia swoją pozycję w sektorze morskim, tworząc zdolną do konkurowania z globalnymi graczami strukturę produkcyjną. Połączenie sił redukuje koszty, szacuje się, że wspólne projekty mogą obniżyć wydatki o 20–30 procent, a także przyspiesza proces produkcji, co ma istotne znaczenie w obliczu napięć geopolitycznych. W segmencie stoczniowym, gdzie Europa dysponuje nadwyżką zakładów, fuzje takie jak ta z NVL eliminują dublowanie wysiłków i pozwalają na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów. Rozbudowa europejskich flot, w tym Marynarki Wojennej Polski o nowe fregaty i okręty podwodne, korzysta z takiej integracji przemysłu, zapewniając dostęp do nowoczesnych technologii i platform wojskowych.

Co zyskają marynarki wojenne?

Niemieckie siły morskie, wyposażone w fregaty i korwety pochodzące z lat 90., wymagają pilnej modernizacji, a przejęcie NVL przez Rheinmetall znacząco przyspiesza ten proces. NVL realizuje budowę fregat F126, przystosowanych do wielozadaniowych operacji w rejonie Bałtyku i Atlantyku, wyposażonych w nowoczesne systemy napędowe i uzbrojenie. Integracja technologii Rheinmetall, obejmująca sensory, systemy obrony rakietowej oraz elektroniczne systemy walki, zwiększy ich zdolności bojowe i odporność na zagrożenia hybrydowe.

Dla europejskich marynarek oznacza to dostęp do kompleksowych i zintegrowanych platform, w których Rheinmetall dostarcza zarówno kadłub, jak i elektronikę oraz systemy uzbrojenia. W kontekście NATO, gdzie 23 z 32 członków realizuje cel wydatków na poziomie 2 procent PKB, a szczyt w Hadze w 2025 roku ustalił docelowo 5 procent do 2035 roku, taka konsolidacja wzmacnia gotowość morską. Polska Marynarka Wojenna, realizując program Orka obejmujący nowe okręty podwodne i fregaty, może korzystać z doświadczenia Rheinmetall i NVL, co pozwala skrócić czas realizacji projektów oraz przyspieszyć wdrożenie nowoczesnych technologii.

Źródło: Reuters

Podłącz się do źródła najważniejszych informacji z rynku energii i przemysłu