Wojska Lądowe Indii ogłosiły rozpoczęcie procedury pozyskania kołowego rakietowego niszczyciela czołgów wyposażonego w dwanaście przeciwpancernych pocisków kierowanych w wyrzutniach pionowych; projekt ma być realizowany w duchu „Make in India”, z udziałem krajowych producentów i integratorów, choć wiele istotnych parametrów (metoda startu, konkretne pociski, zasięg) pozostaje na razie nieujawnionych.

• Indyjskie siły lądowe chcą kołową platformę uzbrojoną w dwanaście przeciwpancernych pocisków kierowanych umieszczonych w pionowych wyrzutniach, co ma pozwolić na szybsze przygotowanie salwy i ogień w dowolnym kierunku.
• Projekt realizowany ma być zgodnie z zasadą „Make in India”, z przewagą lokalnej produkcji platformy i krajowych firm jako integratorów systemów uzbrojenia.
• Na liście potencjalnych pocisków wymieniane są rozwiązania krajowe (MPATGM, NAG, HELINA) oraz opcje zagraniczne/licencyjne, przy czym nie jest jeszcze jasne, które rakiety zostaną wybrane.

Wojska Lądowe Indii ogłosiły rozpoczęcie procedury pozyskania mobilnej, kołowej platformy przeznaczonej do zwalczania czołgów z wykorzystaniem pocisków kierowanych. Projekt zakłada zastosowanie wyrzutni pionowych, mieszczących dwanaście przeciwpancernych pocisków kierowanych w układzie pionowym, co ma zapewnić szybkie przygotowanie do strzału i możliwość prowadzenia ognia w różnych kierunkach bez manewrowania podwozia.

Dokumentacja bez szczegółów

Dokumentacja ogłoszona przez stronę indyjską nie zawiera obecnie szczegółowych danych technicznych dotyczących pojazdu, parametrów pocisków ani sposobu uruchomienia rakiet. W komunikatach podkreślono zasadę „Make in India”, co oznacza, że nośnik ma być produkowany lokalnie, a integrację systemów mają realizować indyjskie przedsiębiorstwa zbrojeniowe. W praktyce oznacza to poszukiwanie rozwiązań, które łatwo będzie wdrożyć w indyjskim przemyśle oraz później serwisować i modernizować przy udziale krajowych wykonawców.

W dyskusji publicznej i w mediach wskazywane są różne opcje dotyczące zestawów napędowych i typów pocisków. W grę wchodzą zarówno opracowania krajowe, jak i konstrukcje zagraniczne lub licencyjne. Jako potencjalne kandydaty brane są pod uwagę indyjskie pociski opracowane przez DRDO, takie jak lekki przenośny MPATGM z zasięgiem do około 4 kilometrów, NAG z zasięgiem 4‒7 kilometrów oraz cięższa HELINA z zasięgiem w przedziale 7‒10 kilometrów.

Jednak zastosowanie tych pocisków w wyrzutniach pionowych wymaga oceny technicznej, ponieważ niektóre rozwiązania, na przykład Nag, były konstruowane z myślą o innych sposobach startu i naprowadzania, które mogą wymagać widoczności celu przed odpaleniem. W katalogu rozwiązań pojawiają się także opcje zagraniczne, na przykład licencyjna wersja radzieckiego 9M113 Konkurs lub pociski izraelskiej rodziny Rafael Spike, zwłaszcza wersje o wydłużonym zasięgu LR2.

Jest kilka zalet

Wybór wyrzutni pionowych zamiast klasycznych układów bocznych lub jarzmowych ma kilka praktycznych zalet. Systemy pionowe pozwalają na zwiększenie liczby pocisków gotowych do użycia na jednostce, dają możliwość strzelania w dowolnym kierunku bez potrzeby rotacji wieży albo całego pojazdu oraz mogą uprościć sposób przechowywania i ładowania amunicji. Nie są jednak obojętne kwestie techniczne, takie jak metoda startu pocisku — „zimny” start (wystrzelenie gazem ekspulsji) lub „gorący” start (uruchomienie silnika na wyrzutni) — które wpływają na konstrukcję wyrzutni, osłony i procedury bezpieczeństwa.

Indyjska armia traktuje ten program jako uzupełnienie wcześniejszych zamówień. Obecnie oczekiwane są także gąsienicowe niszczyciele czołgów NAMICA, oparte na zmodyfikowanym podwoziu bojowego wozu piechoty, i uzbrojone w pociski NAG startujące klasycznie z wyrzutni jarzmowych. Nowy projekt na nośnik kołowy ma rozszerzyć spektrum dostępnych rozwiązań i poprawić mobilność oraz skalowalność sił przeciwpancernych.

Źródło: Milmag